Noem het omstreden, noem het vurig gewenst, maar jongeren in Nij Beets hebben eindelijk hun eigen plek, aldus de Leeuwarder Courant van vandaag. Deze site besteedde al eerder aandacht aan het Beetster jophok, kijk bij  hergebruik- jophok-in-nij-beets en beets-schrikt-van-spuuglelijk-jophok

Eerlijk is eerlijk: het ziet er wel een beetje raar uit. Alsof ze in een schilderachtig turfgraversdorp plompverloren een lapje Franse ‘banlieue’ hebben willen creëren. In hartje Nij Beets – omringd door karakteristieke woninkjes en aan een schilderachtig kanaal – staat sinds kort een urbaan ogende, met graffiti bekladde kooi.

Een jongen komt met hoge snelheid aan fietsen, slingert zijn rijwiel in de berm en nestelt zich in het metalen hok tussen zijn vrienden en vriendinnen. ,,Ah jonguh!’’ Dat is precies de bedoeling van dit wat verwaarloosde onderkomen: het is een warme, droge en knusse ontmoetingsplek voor Nij Beetster tieners.

Negentien
Eindelijk is het er. Marcel Dooren (19) articuleert het nog eens met extra nadruk: ,,Ein-de-lijk.’’ Hij was zestien toen hij zich opwierp als voorvechter voor zo’n ‘jophok’. Nu is hij negentien en een van de oudste bezoekers ervan. De jongeren van Nij Beets leidden de voorbije jaren een zwervend bestaan. Ooit hadden ze een vaste plek onder een afdak van basisschool De Jasker, totdat die zone voor hen verboden werd verklaard en de politie er boetes uitdeelde.

Argusogen
Overal waar ze vervolgens neerstreken, werden ze met argusogen aanschouwd. ,,Kijk, het zijn natuurlijk prima gasten’’, vertelt voorzitter Anko Postma van Plaatselijk Belang, ,,maar ze maken soms lawaai en laten weleens iets slingeren’’. Iedereen vond dat het tijd werd voor een eigen plek. Marcel, voorzitter Postma, jongerenwerker Tineke Wassenaar en buurtagent Henk Liemburg sloegen hiervoor de handen ineen.

Masseren
De jongeren zelf startten een charmeoffensief. Marcel begon zich te roeren tijdens vergaderingen van Dorpsbelang, om de Beetsters zijn goede wil te tonen. En achter de schermen probeerde ook Postma de critici in het dorp te masseren. ,,Ik heb heel wat moeten lobbyen om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen.’’

Plek
Vooral de beoogde plek, op De Dam in het Polderhoofdkanaal, riep volgens Postma vragen op. ,,Mensen
‘Mensen zeiden: zo’n lelijk ding midden in het dorp, moet dat?’ En toen het metalen gevaarte – een oud exemplaar uit Gorredijk, dat stond te verstoffen op de gemeentewerf – twee weken terug verscheen, regende het toch nog verontwaardigde reacties bij Postma. Dorpelingen schrokken van het rauwe uiterlijk ervan.
De ergste neergekalkte termen als ‘sletjes’ en ‘fuck you’ zijn intussen overschilderd. En op de achterkant hebben Marcel en zijn vrienden de sussende tekst ‘wordt nog geverfd’ gezet.’’

Precies goed
Nee, welbeschouwd staat het hok hier precies goed. De betrokken partijen hebben juist een bedoeling met het onderkomen op deze prominente plek. Binnenkort valt namelijk de beslissing over het openstellen van het kanaal voor de pleziervaart. Geeft de Raad van State hiervoor groen licht, dan verdwijnt De Dam en moet ook de hangplek voor boten wijken. De actualiteit dwingt de jongeren in dat geval mee te denken over een nieuwe plek voor het hok. Postma: ,,En over de toekomst van hun dorp.’’ Voor het zover is, koestert de Beetster jeugd haar huidige stek. Marcel tikt keurend tegen een zijwand. Tevreden: ,,Het is een behoorlijk hok. Precies wat ik altijd in gedachten had.’’